Naar aanleiding van het artikel 'Herdenking en viering bevrijding dit jaar grootser dan ooit!' wil ik graag het volgende opmerken. Op de vraag wat het nut is van deze viering/herdenking antwoordt mevrouw Wil Hofland: 'Opdat wij niet vergeten!' Dat is natuurlijk prima, lessen trekken uit het verleden. Alleen: haar woorden klinken nogal leeg.
Het is echter belangrijk om ook naar de huidige context te kijken. Hoe cynisch is het dat onze tachtigjarige vrijheid en vrede parallel loopt aan de beroving en onderdrukking van de Palestijnen. Terwijl we aan de voordeur vrijheid vieren, faciliteren we aan de achterdeur het conflict.
In het artikel wordt benadrukt dat Israël wordt beschuldigd van genocide door de VN, Het Internationaal Gerechtshof en diverse mensenrechtenorganisaties. De slachtoffers van weleer worden beschuldigd als daders van nu. Nederland blijft echter diplomatiek en militair achter Israël staan.
Het 4-5 mei Comité zwijgt over deze kritische kwestie. Dit roept de vraag op: wat is de betekenis van onze vrijheidsviering als de geschiedenis van bloed en terreur zich elders herhaalt? Zijn Palestijnen soms geen mensen?
Mohammed Benzakour, schrijver, journalist